Manuela
Gretkowska (Writer)Zdjęcia Hidego są jak haiku. Zamiast krótkiego opisu - jedno spojrzenie które dostrzega porę roku, klimat miejsca i poezję dla innych niedostrzegalną. Hide jest artystą , bo ściąga do swoich obrazów, których tłem jest codzienność, rzeczy z innych wymiarów. Fragmenty, kawałki kwiatów, murów, ciała, nadając im nowy sens - puentę - komentarz do rzeczywistości. Patrząc na jego fotografie zastanawiam się czy jego obiektyw jest tak samo skośny jak jego oczy. tak samo egzotyczny jak jego spojrzenie. Czy ciekawi go coś bo to jest dla niego egzotyczne ( w Polsce) czy dlatego, że artystyczne. Nie sposób odpowiedzieć, bo jedno usprawiedliwia drugie. Nie muszę rozumieć jego zdjęc, bo one są do czucia, nie do myślenia nawet jeśli pokazują coś zaskakującego. Najlepiej oglądać je po kilka, kilkanaście na raz. Wtedy łączą się jak nuty w utwór muzyczny - nastrój. Melancholijny, powolny, ożywiany metalicznym dzwonkiem budzącym naszą czujnośc i uśmiech. Pytałam dlaczego fotografuje tyle słupów elektrycznych na tle nieba. . ale Hide nie wie. Może nie chce wiedzieć. Sądzę, że te poruszone, zamazane słupy przypominające tajemne znaki na niebie są jakimś elektrycznym szyfrem z siłami wyższymi zamieszkującymi nad nami. I robiącymi nam też zdjęcia w słońcu, albo fleszem błyskwic. Hide, poproszę jeszcze więcej, więcej takich Twoich zdjęć, przy których wpada się w trans oglądania.